ประติมากรรมพระโพธิสัตว์องค์นี้มักถูกนำไปเกี่ยวโยงกับพุทธทาสภิกขุและสวนโมกข์ของท่าน ดังที่ปรากฏเป็นประติมากรรมหลักและเป็น "เอกลักษณ์" ของสวนโมกข์[8]

ในปี พ.ศ. 2486 สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพเรียกให้พระอินทปัญโญ (ฉายาเมื่อบวชของพุทธทาสภิกขุ) เข้าเฝ้าฯ เพื่อปรึกษาหารือเรื่องโบราณคดีเมืองไชยา ที่วังวรดิศ โดยมีหลวงบริบาลบุรีภัณฑ์ (ป่วน อินทุวงศ์) เป็นผู้ประสานงาน และทรงแสดงพระโพธิสัตว์พระองค์นี้ให้แก่พระอินทปัญโญชมเป็นครั้งแรก พระอินทปัญโญมองด้วย "ความตกตะลึง [และ]ไม่เคยเห็นองค์ที่งามที่สุดขนาดนี้มาก่อน" ความงดงามของประติมากรรมนี้ทำให้ "จิต[...]สงบและรู้ถึงใบหน้าที่มีเมตตาธรรมอย่างเปี่ยมล้นจากรูปปั้น[นี้]"[4] ท่านเคยปรารภถึงความงามไว้ว่า

ใบหน้าของรูปปฏิมาอวโลกิเตศวรนี้ แสดงอารมณ์สุทธิ ปัญญา เมตตา ขันติอย่างสมบูรณ์พร้อม ช่างน่าทึ่งจริงๆ เพราะจะดูเป็นคนบริสุทธิ์ทางจิตใจก็ได้ จะมองให้เห็นเป็นคนยอดทางปัญญาก็ได้ จะมองในทางมีเมตตาก็ได้ หรือจะมองว่ามีความอดทนเป็นเลิศก็ได้ เยี่ยมยอดจริงๆ ศิลปินที่ปั้นรูปปฏิมานี้ จะต้องเป็นคนที่มีจิตใจดีมาก จิตใจสงบมาก มีความรู้ทางธรรมสูงเป็นเลิศ และเป็นยอดศิลปินในทางปั้นด้วย ถึงจะทำหน้าที่นี้ได้

— พุทธทาส, พุทธทาส สวนโมกขพลาราม กำลังแห่งการหลุดพ้น (1998)[9]

กล่าวกันว่าพระอินทปัญโญเกิดความสนใจในโบราณคดีและการศึกษาประวัติศาสตร์ของศรีวิชัยและคาบสมุทรภาคใต้ของไทยจากความประทับใจในครั้งนี้[4] จนต่อมาท่านได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ จังหวัดสุราษฎร์ธานี รวมถึงมีส่วนร่วมมากในกิจกรรมโบราณคดีและประวัติศาสตร์ในพื้นที่[10]

ขณะก่อสร้างสวนโมกข์ พระอินทปัญโญได้ให้อดีตพระโกวิท เขมานันทะ เป็นผู้หล่อรูปปั้นจำลองของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรมาไว้[10] สาเหตุการนำมาตั้งนั้น ท่านระบุว่า "...[ให้]ตั้งไว้ในที่เห็นโดยง่าย พอคุณเป็นทุกข์อะไรขึ้นมาโกรธอะไรขึ้นมา มองหน้าอวโลกิเตศวรจะหาย เอาไปใช้แบบนี้ ดูหน้าแล้วสบายใจ"[9]